~ Een tekst door Irma ten Brink, geïnspireerd door Yoginâm ~

Amonines, 7 juli 2021

Het Uiteindelijke Perspectief

Ieders kleine bijdrage kan een groot verschil maken voor de toekomst

Graag wil ik met een ieder die belangstelling heeft delen hoe ik omga met wat er op dit moment gaande is wereldwijd, de Corona crisis. Dit omdat ik mij zorgen maak over de ontwikkelingen en hoe mensen daar mee omgaan enerzijds en omdat ik veel mensen in een soort verwarring zie, velen willen wel anders maar weten eigenlijk niet zo goed hoe ze er anders mee om kunnen gaan of hoe ze bij kunnen dragen aan een collectieve verandering. Sommigen worden angstig of hebben niet het gevoel dat ze keuzes hebben maar die zie ik wel degelijk en deel ik graag.

Corona crisis

We zijn wat betreft de corona crisis anderhalf jaar verder en allerlei gedachten zijn ook bij mij de revue gepasseerd. En wel de grootste vraag die vanaf het begin voor mij de leidraad was: “Wat is er nu toch werkelijk aan de hand?”.

Allerlei mogelijkheden komen dan voorbij en ik was bereid verder te kijken dan wat mij in eerste instantie werd voorgeschoteld. Daarbij ga je zover als je durft te gaan, zover als jouw voorstellingsvermogen kan gaan en zover als jij aankunt.

Achter een waarheid kom je misschien niet. En met mijn levensvisie weet ik ook dat dat niet hoeft. Dat geeft rust.

Hoe verhoud ik mij tot wat er op mijn weg komt?

Maar los van het feit dat ik geen waarheid hoef te vinden wordt er wel van mij gevraagd om mij te verhouden tot wat er op mijn weg komt. Hoe ga ik om met alle berichten? Alle maatregelen? Alle meningen, ideeën, oordelen, discriminatie, opgedrongen schuldgevoel en soms daadwerkelijke dwang en verlies van grondrechten terwijl ik toch mijn best doe een goed burger te zijn? Wat is daar tegenwoordig de definitie van en kan ik mij daar nog wel in vinden? Waar conformeer ik mij nog aan en waaraan niet en wat zijn daarvan de consequenties op verschillende niveaus van maatschappelijk tot spiritueel? En hoe ga ik om met voorspellingen die ik lees, conclusies de ik zelf trek op basis van de informatie die ik lees, zie en hoor om mij heen, in mijn directe leefwereld?

Antwoorden op de vragen vinden

Voor mij is één ding duidelijk, we staan voor grote uitdagingen. Hoe lang gaat dat duren? We weten het niet, niemand kan het vertellen. Daarbij zie ik grofweg eigenlijk twee scenario’s en volgens mij kan het beide kanten op. 1. Het gaat verbeteren of 2. Het gaat verslechteren. Daarbij ben ik er van overtuigd dat wij dit zelf in de hand hebben.

In mij is wel een soort basisvertrouwen: ‘uiteindelijk komt alles goed’. Maar ja, wanneer is dat ‘uiteindelijke’ er? En wat gebeurt er tot dan? En hebben wij invloed op dat ‘uiteindelijke’ en ook hoe snel dat er is?

Ik heb geen antwoord op wat er aan de hand is, wat de nabije toekomst precies in petto heeft en wanneer het uiteindelijk goed komt. En ik denk dat niemand dat antwoord heeft dus zoek ik daar ook niet naar.

Maar op twee vragen heb ik wel antwoord:

1. Wat gaat er allemaal gebeuren tot het moment dat alles goed komt en vooral hoe ga ik daarmee om?

Wat er nog gaat gebeuren daar kan ik niet op vooruitlopen, dat zou speculatie zijn. Wel kan ik er in mijn houding voor kiezen om op een bepaalde manier om te gaan met alles wat gebeurt en nog gaat gebeuren.

2. Hebben wij invloed op het ‘uiteindelijke’?

Ja ik denk het wel en ik denk dat wij een belangrijke taak hebben om deze invloed uit te oefenen (en doen wij dat niet, dan doen anderen dat wel, mogelijk met minder goede intenties).

1. Hoe ga ik om met wat er gebeurt en nog kan gaan gebeuren?

Soms merk ik dat mensen het lastig vinden berichten te horen die een heel negatief scenario voorzetten, bijvoorbeeld over mensen die het mogelijk heel slecht met ons voor hebben. Als ik daar iets over noem dan moet ik ‘positief’ zijn en me niet inlaten met dergelijke doomscenario’s, en me niet alles laten wijsmaken.  Of ‘geen aandacht aan geven, want alles wat aandacht krijgt groeit’.

Dit terwijl ik zeker heel positief ben! Ik beleef de dag meestal positief, zelfs van lastige zaken als een lockdown kan ik ook de voordelen zien en op momenten zelfs van genieten, me tegelijk beseffend wat een dreiging het is en dat anderen op dat moment er mogelijk onder lijden.

Ik denk dat ik mijzelf en de situatie juist help om ook de negatieve of zelfs de ‘worst-case’ scenario’s ook onder ogen te zien als mogelijkheden, zonder daar een waarheid van te willen maken, over te oordelen of veel aandacht aan te willen geven. Maar die hele nare scenarios kunnen net zo goed aan de hand zijn en dan kunnen er nog lastige dingen gaan gebeuren, daar moeten we wat mee doen vind ik.

Vanuit mijn perspectief is het gevaarlijk naïef om alleen de zogenaamd positieve berichten te willen horen via de mainstream media waarbij vooral wordt aangestuurd op gehoorzaamheid waarbij angst de troef lijkt te zijn. Vooral omdat iedereen die een beetje kritisch is, afgestemd op een innerlijk kompas en niet zo vatbaar voor de angst al meteen vragen is gaan stellen bij al deze berichten en er heel erg veel andere informatie te vinden is voor wie zoekt, informatie afkomstig van experts en hoogopgeleiden zoals artsen, virologen, advocaten, journalisten enzovoorts. Ook is het een interessant gegeven dat veel wat online verschijnt en tegenstrijdig is met het afgesproken gepresenteerde mainstream nieuws wordt gecensureerd, dat gaat natuurlijk heel ver en schendt de rechten van vrijheid van meningsuiting, waar is men bang voor dat die berichten niet gelezen mogen worden?

Scenario’s

Wanneer ik ernstig verontrustende scenario’s onder ogen zie als mogelijkheid bereid ik mij beter voor op wat mogelijk komen gaat. Ik kan er dan veel beter mee omgaan wanneer het gebeurt dan wanneer het mij overvalt. Dan hoef ik niet in paniek te raken, blijf ik in mijn creativiteit en kan ik er in het moment mogelijk zelfs het positieve uithalen. Dat vind ik een enorm pluspunt. En wie niet in angst leeft is ook niet zo manipuleerbaar want besef dat wanneer jij in angst zit of simpelweg de vrijheid terug wilt die men jou eerder heeft afgenomen, dat jij te manipuleren bent! Jij bent dan niet meer vrij om een keuze te maken die je anders, zonder die manipulatie, misschien nooit zou maken. Zou jij meedoen bijvoorbeeld aan een experimentele genetische behandeling waarvan de uitwerking nog onbekend is en puur hypothetisch wanneer men jou daarvoor zou benaderen?

Vele experts geven namelijk aan dat alle covid vaccins in fase 3 (van totaal 4 fasen) zitten van genetische therapie. En zodat de kans op weerstand kleiner zou zijn, is er wereldwijd voor gekozen om deze gen-therapie vaccinatie te noemen. Wie weet worden deze keuzes gemaakt met vele goede bedoelingen, maar dat kon ook zo maar eens niet het geval zijn wat maakt dat ik heel voorzichtig mijn afwegingen maak.

Resonantie

Door de nare scenario’s als mogelijke werkelijkheid ook onder ogen te komen en de daarbij horende consequenties, wordt er een zekere diepe verontwaardiging opgeroepen die ook als resonantie bijdraagt als tegenkracht.

Mochten deze nare scenario’s dan werkelijk waar zijn dan heb ik mijn steentje bijgedragen, onder andere middels de resonantie van verontwaardiging, om het tij te keren. Bij voldoende mensen die dit doen keert het tij, daar ben ik van overtuigd dus ieders kleine bijdrage kan een groot verschil maken voor de toekomst, we hoeven niet direct met zijn allen het malieveld op om verandering teweeg te brengen, onderschat niet de kracht van onze eigen resonantie, een soort van verzet wat geen enkel regime kan breken.

Daarnaast kan ik, door iets echt te erkennen als mogelijkheid, een acceptatie vinden in mijn houding. Verdrietig dat het zover is gekomen maar we staan nu eenmaal hier op dit moment. En dat is altijd de basis voor alles wat verstoord is en hersteld mag worden, of verder mag groeien. Zijn we als individu ziek, lichamelijk of geestelijk dan is als eerste de acceptatie daarvan ook de basis, pas daarna kunnen wij herstellen. Op dit moment is de wereld ziek, dat is wel de conclusie die ik heb getrokken, en wij zijn de wereld. Corona, maar ook alle oorlogen en de klimaatmoeilijkheden zijn symptomen. Het is nodig dit aspect onder ogen te zien alvorens we vooruit kunnen in de goede richting. Deze blog is dan ook een uitnodiging om werkelijk ons te openen. Niet vanuit een waar – niet waar perspectief maar vanuit de liefde die ons verbindt.

Inderdaad, wat aandacht krijgt dat groeit

Hier zijn mijns inziens misverstanden over negatieve denkbeelden die er persé niet mogen zijn, daarom ga ik er wat uitgebreider op in.

Naast het gegeven dat ik twee scenario’s zie waarvan er eentje een verslechtering is, sta ik mijzelf de gedachte niet toe dat dat een definitieve verslechtering kan zijn, dit krijgt geen seconde de aandacht en dat bewaak ik! Ik ben er van overtuigd dat het uiteindelijk, ik vermoed wel na eerst een verslechtering omdat wij nog onvoldoende beseffen wat er gaande is, goed zal komen.

Die overtuiging helpt mij natuurlijk, deze overtuiging leeft heel diep in mij en wordt krachtig ondersteund door een visioen uit mijn jonge jeugd die deze belofte in zich droeg evenals visioenen later in mijn leven waardoor je wel kunt zeggen dat de overtuiging een zekerheid is geworden. Een ‘Liefde overwint alles’ overtuiging, en een dergelijke overtuiging heeft een sterke positieve resonantie die bewust en onbewust aandacht krijgt.

Aandacht geven aan speculaties (want meer is het niet) over negatieve toekomstbeelden draagt negatief bij. Aandacht geven aan een positief toekomstbeeld, een mooie toekomst dromen voor elkaar draagt positief bij. Want deze aandacht is energie waarmee wij creëren.

Echter enkel dromen over de toekomst en proberen dat wat er in het moment gaande is te negeren is mijns inziens gevaarlijk naïef. We hebben om te gaan met wat er nu gaande is, dat is geen scenario wat wel of niet kan ontstaan, dat is er al. En als we daar niet wat aan doen kan dat verder groeien de verkeerde kant op want de wetmatigheid van oorzaak en consequentie laat ons zien dat wij nu ergens de vruchten van plukken. Wat heeft dit veroorzaakt, hoe zijn wij als mensheid hierin terecht gekomen? En wat veroorzaken wij dan vandaag waarvan we morgen de consequenties meemaken? Moeten wij misschien iets veranderen in onszelf als oorzaak om iets anders te kunnen creëren? Dat zijn serieuze vragen die we niet zomaar kunnen negeren, tenminste niet als we uit deze situatie willen komen en een andere consequentie willen creëren, dan moeten we gaan kijken naar de oorzaak van de dingen en daar iets in veranderen.

Moed verzamelen en alles onder ogen zien

Wakker worden, moed verzamelen om alles onder ogen te zien en bewust de resonantie gebruiken kan daarbij het tij keren. Een kankergezwel dat aanwezig is negeren en dromen dat het weggaat is meestal ook niet voldoende, dromen over een leven zonder gezwel kan wel degelijk krachtig bijdragen, daarnaast zullen ook andere stappen nodig zijn om iets te doen met het al aanwezige gezwel.

Alleen door de realiteit van de huidige situatie onder ogen te zien kunnen wij de crisis serieus nemen en bewust en actief bijdragen aan verandering.

Dus laten wij ons niet vergissen, hier is wel actie nodig, hier ligt een verantwoordelijkheid die wij hebben op te pakken met elkaar. En dat is dan ook de reden van mijn bestaan, de taak van mijn leven. Om positief en krachtig bij te dragen, juist in deze tijd, elke dag! Wat is jouw levenstaak? Waarom leef jij juist nu, in deze tijd, met deze crisis?

“Pepin: Merry laten we naar huis gaan, wij hebben de shrine, het mooie leven. Deze oorlog is te groot voor ons, wat kunnen wij nu doen?  Merry: Pepin wordt wakker, er bestaat zometeen geen shrine meer, ons thuis met alle schoonheid gaat verdwijnen als we deze oorlog niet winnen!”

Quote uit The Lord of the Rings

En daarbij is het tevens van essentieel belang om dagelijks zoveel mogelijk te genieten van wat de dag brengt, van elkaar, van de kleine momenten. Om dankbaar te zijn, tevreden met wat we hebben (in plaats van iets willen hebben wat we niet hebben) en om open en vreugdevol te zijn want dat is ook resonantie. Om als door de ogen van een kind het leven van alledag te aanschouwen, te bewonderen en lief te hebben, vrij van angst. En bovenal, om ons steeds opnieuw te her-inneren wat wij zijn, in essentie.

Het is goed om ons te beseffen dat dit soort resonanties bijdragen aan de verdere ontwikkeling van al deze zaken.

Een basisvertrouwen hebben

De moeilijkste scenario’s en ook diep lijden onder ogen zien is mogelijk doordat ik weet ‘uiteindelijk komt alles goed’. Dat is een basisvertrouwen, een zekerheid die mij draagt, door alles heen, zelfs voorbij het leven!

En ik besef mij dat iets wat ik als kind al had, dit basisvertrouwen, bij veel mensen ontbreekt. Dan zei ik tegen vriendinnetjes: “Wat is het ergste wat je kan overkomen? Dat je dood gaat. Maar dan hoef je toch nergens meer bang voor te zijn?” Maar ik kom erachter dat mensen wel bang zijn om dood te gaan. Het is iets wat heel erg is. De dood is een gevaar, iets wat eigenlijk niet bij het leven hoort, men wil het niet als onderdeel van het leven beschouwen. Dat de dood een feest kan zijn daar willen maar weinig mensen voor open staan. Waar zijn zij dan zo bang voor vraag ik mij af?

Een serieuze poging doen om in het dagelijkse leven spiritualiteit te vinden, de transcendentie te zoeken, een relatie aan te gaan met dat wat je meer bent dan een ‘ik’, heeft me daarbij ook enorm geholpen. Want ik had dan weliswaar als kind die beleving, in het volwassen worden raakte ik toch verder af van dit basisvertrouwen, die zekerheid. Ook ik heb het weer terug moeten vinden. Maar in de basis was het er, onbewust leidde het mij, altijd, ik hoefde het mij alleen maar te her-inneren. Ik denk eigenlijk dat dat voor de meeste mensen geldt, maar het is zover ondergesneeuwd dat ze het niet meer herkennen, dat angst de overhand heeft gekregen en ja ik weet het, angst is een hele sterke emotie.

Maar de liefde is sterker! Basisvertrouwen is voor mij ook Liefde. Maar liefde is een woord dat we moeilijk nog kunnen gebruiken omdat het in zoveel vormen is gebruikt en voor al die vormen wordt maar één soort liefde gebruikt. Onze taal kent geen onderscheid tussen verschillende soorten liefde. Dus de commerciële valentijnsliefde is gelijk aan de allesoverstijgende mystieke Liefde, het soort dat alles overwint, voorbij de dood.

Zoek het altijd voorbij het begrijpen

En die zekerheid, dat basisvertrouwen, de Liefde, dat zijn ook maar woorden. En die woorden begrijpen we eigenlijk helemaal niet. We kunnen het eigenlijk ook niet benoemen, erover spreken lukt ook niet want je  merkt dat de woorden de lading niet dekken, op geen enkele manier. En wanneer iemand zegt “Ja inderdaad, ik begrijp waar je het over hebt” dan denk ik oei, ze begrijpen er niets van! Hoe moet ik mij nou toch uitdrukken dat je het wel begrijpt?” En ik besef dat ik dat niet kan, spijtig want ik gun het je zo! Maar het kan niet. Alles wat je denkt te begrijpen, denkt te herkennen zit er naast. Hooguit in een diep delen in stilte, kan daar iets van herkenning zijn, voorbij woorden, voorbij alles… als je geluk hebt.

Ik kan het jou dus niet uitleggen. Maar, jij kunt er wel naar zoeken, en wie serieus is zal het vinden! En ik kan delen wat het mij brengt. Het helpt mij niet alleen in de huidige corona crisis. Het draagt mij door heel mijn leven, het leidt mij en ik vind er mijn identificatie in. En ja misschien is dat wel het meest elementair. Ik identificeer mij met iets wat ik niet kan benoemen, niet kan begrijpen, maar waarvan ik zeker weet dat ‘het’ er is, en daar vind ik mijn  afstemming in.

Dit zeker weten staat los van mijn dagelijkse leven ook al kleurt het mijn dagelijkse leven elke dag en dit maakt dat het dagelijkse leven met alle verslavingen, angsten en belemmeringen veel minder grip op mij heeft, mijn afstemming ligt immers ergens anders.

Vallen aspecten uit mijn dagelijkse leven weg zoals vrijheden of het vertrouwen in bepaalde mensen, disciplines, overheden, dan verdwijnt niet de grond onder mijn voeten want ik hou mij er niet aan vast. Ik hou mij vast aan iets wat nooit kan verdwijnen, iets wat zelfs door de dood heen bij me blijft, of misschien op het moment van sterven word ik ‘het’ helemaal wanneer ik in staat ben de dagelijkse aspecten van het leven los te laten, ik stel dat mij met mijn gelimiteerde perceptie voor, beseffend dat de dood tot dan een mysterie blijft.

De menselijke psyche

Ik heb vele jaren gewerkt in de psychiatrie en mensen begeleid met de meest uiteenlopende psychologische problemen. Als ik één ding daarvan geleerd heb is het wel de vernuftige mechanismen, veerkracht en flexibiliteit van de menselijke psyche. Wanneer iets te moeilijk is om onder ogen te komen zoals te zwaar verdriet door trauma of een te groot bedrog dan schakelen wij verdedigingen in om hiermee om te kunnen gaan. En die verdediging wordt een overlevingsmechanisme.

Voor een ieder die geen houvast, geen identificatie, geen afstemming heeft in dit basisvertrouwen, deze alles overstijgende Liefde, in dit wat voorbij het leven doorgaat en wat er al was voor onze geboorte en wat ons leidt en beschermdt tijdens ons leven en waar we slechts naar hoeven te luisteren, is een doomscenario vaak te bedreigend om onder ogen te zien. Dan is dat als de grond die onder je voeten wordt weggehaald. De psyche voorkomt het gevaar wat daaruit voortkomt, levensbedreigende paniek en angstpsychoses, door het doomscenario weg te wuiven als niet mogelijk, ontkenning is simpelweg een overlevingstechniek. En dat maakt het mogelijk om en willen we zelfs graag alles geloven wat wordt gepresenteerd wat beter is dan dat doomscenario. Alles kan dan worden goed gepraat, zelfs moord.

Je hoeft niets aan te nemen, dit is een uitnodiging om zelf te gaan onderzoeken

Ik zie geen nut in een poging mensen ergens van te overtuigen, mensen te wijzen op mogelijk komend gevaar, simpelweg omdat men dat toch niet wil en kan zien en ook ‘wie ben ik’ ik weet het uiteindelijk ook niet. Wel wil ik mensen uitnodigen om zichzelf dat, wat ik inmiddels ‘baisvertrouwen’ ben gaan noemen, te gaan onderzoeken door te her-inneren. Heel eenvoudig, heel natuurlijk, want het is de basis van wat jij bent, het is thuiskomen.

En wie zich dat begint te her-inneren is vrij van angst en kan vervolgens geheel zelfstandig en vrij zelf keuzes maken en is geen slaaf meer van wie of wat dan ook. Dan is er werkelijke vrijheid van de geest.

Wie graag deze zoektocht aan wil gaan kan altijd contact met mij opnemen. Samen kunnen wij dan onderzoeken hoe jij een start kan maken in deze zoektocht. En besef, dat balletje hoeft vaak enkel een stootje te krijgen om te gaan rollen, het rolt dan met wat aandacht vanzelf wel verder door.

Bijzondere tijden zo zie ik het wel

We leven hiermee in bijzondere tijden. Want ik benoem dit allemaal wel zo mooi, maar ook voor mij is dit alles een grote uitdaging. Maar door de extremiteiten waar we nu mee te maken hebben kan ik wel mijn vertrouwen testen en sterker maken. Kan ik alles wat ik door de jaren heen geleerd heb met het idee dat het belangrijk was om te leren nu daadwerkelijk toetsen en toepassen.

Ik ontdek hoeveel baat ik nu heb bij de vele jaren van dagelijkse meditatie. En ik ontdek hoe sterk mijn vertrouwen eigenlijk is en daar waar het even zwak is, daar waar een identificatie met het dagelijkse leven, bijvoorbeeld in de vorm van gehechtheden, de boventoon voert, kan ik dat vanwege mijn meditatieve levensstijl zien en krijg ik nu meer dan ooit de kans om die te transformeren, hoe mooi is dat! Geen gezapig leven maar een leven vol uitdagingen en kansen, dat maakt en houdt ons wakker denk ik maar en helpt ons verder te transformeren.

Over wakker worden gesproken

Om jouw identificatie te verschuiven is het wel nodig om wakker te worden. Om je bewust te worden niet zo zeer van wie je bent maar eerder van wat je bent. Wat is dat wat jou drijft? Wat ook jou leidt? Wat zo intiem vertrouwd is op het moment dat je het toelaat?

2. Hebben we invloed op het ‘uiteindelijke’?

Hoe dit ‘uiteindelijke’ er uit ziet en wanneer het zover is weet niemand. Ik denk dat dat moment voor iedereen anders kan zijn met tegelijkertijd een collectieve beleving. En het is iets wat wij individueel én met elkaar gaan creëren want wij zijn allemaal met elkaar de oorzaak op heel subtiel niveau, niemand uitgezonderd! Wakkere mensen creëren dit sneller dan wie slaapt waardoor het lijden sneller voorbij kan zijn. Ook creëren wakkere mensen bewuster en daarmee kunnen ze een mooiere wereld creëren. Daar ligt een taak en een kans en resonantie is hierbij, zoals hierboven al uitgelegd, een sleutel.

Uiteindelijk komt alles goed

Dat het uiteindelijk goed komt is voor mij helder. En of dit nu al komt in dit leven waar we samen kunnen genieten van een mooie, nieuwe door onszelf gecreëerde wereld of dat dit genieten voor een volgende generatie is, maakt eigenlijk niet uit.

Kijken wij op individueel niveau, wat onze dagelijkse perceptie is, dan komt het op individueel niveau altijd goed in de dood. Vele serieuze tradities hebben een idee bij de fasen na de dood. Uiteindelijk weten we daar niets van, toch helpt het om een dergelijke visie te integreren in onze levensvisie.

Zo is er bijvoorbeeld de visie dat iets doorwerkt en pluk je ook in de fasen na de dood de vruchten van de wijze waarop je het leven hebt geleefd. In dat geval, doordat wij middels een bepaalde levenshouding en intenties in het leven serieus ons best hebben gedaan bij te dragen aan een mooiere wereld, hebben wij onze taak volbracht, dat is alles wat we kunnen doen. En dan komt het na de dood ook goed. En wie zijn taak niet heeft kunnen volbrengen krijgt volgens sommige tradities zoals het Boeddhisme altijd weer een nieuwe kans, ook dan komt het goed. Maar misschien is er voor  jou niets meer na de dood, dan ook is het goed.

De levenstaak van de mens

Kijken wij vanuit een ruimer transcenderend perspectief dan zien wij onszelf niet enkel als een individu, dan is er iets dat door ons heen leeft. Iets groters dat ons laat ademen, ons hart laat kloppen en dat de adem elk moment kan terugnemen. Wie bewust in deze transcendentie leeft ziet dit niet enkel als iets biologisch maar kan dit metaforisch uitgedrukt beleven als ‘het licht dat door ons heen schijnt, het licht dat wij dragen’.

In mijn visie is het een collectieve taak als mens om zich in het leven bewust te worden van zijn transcendentie en daarmee vervolgens het licht dat de mens als taak heeft te dragen daadwerkelijk te gaan en te blijven dragen. Want wanneer dit licht niet meer gedragen wordt dooft het uit. Dan wordt de mens echt nog enkel een biologisch / technisch computergestuurd wezen, en de Big Tech wereld lijkt deze weg al te zijn ingeslagen, volgen wij of nemen we zelf de regie? Want als de taak van de mens als collectief vervalt, dan kun je wel heel serieus de vraag stellen, wat heeft de mens dan zonder levenstaak binnen de kringloop van het leven nog te zoeken op deze wereld? Kort gezegd, dit lijkt mij geen optie!

Door onze levenstaak bewust te leven, zo goed als we kunnen, samen met het weten dat het uiteindelijk allemaal goed komt, dragen wij bij aan een toekomst voor onze kinderen en zorgen we voor zingeving en vreugde en het helpt ons door elke crisis heen!

Cursussen, retraites, teksten en boeken en actieve dienstbaarheid

Over hoe wij kunnen her-inneren en hoe wij dit ‘uiteindelijke’ bewust kunnen creëren gaan ook onze cursussen, retraites en actieve service binnen een specifiek kader waarin verschillende instrumenten hiervoor worden aangereikt. Ook kun je dit ontdekken in de verschillende boeken en teksten van Yoginâm en dan vooral in het wit tussen de regels waar het willen begrijpen er niet meer toe doet. En bovenal zal een verlangen om te her-inneren een begin zijn van een onderzoek waar je de rest van jouw leven zinvol mee bezig kunt zijn.

 

Het vervolg op deze blog is nu ook online getiteld ‘How we crate a beautiful world’. Deze blog gaat dieper in op hoe wij een nieuwe wereld kunnen creëren.